Jednym z największych odkryć jakich dokonuje przedszkolak w swoim życiu to moment kiedy dowiaduje się, że chłopcy i dziewczynki różnią się pod względem budowy narządów płciowych. Są zafascynowani tym faktem i chcą się dowiedzieć dlaczego tak jest. Zastanawiają się jak to się dzieje, że przybierają inne pozycje w czasie oddawania moczu i starają się uzyskać te informacje od rodziców bądź innych dorosłych. Taka sytuacja wywołuje zakłopotanie u tych drugich, gdyż nadal uważa się, że przedszkolaki są istotami aseksualnymi i wszelkie zachowania o tym charakterze, występujące u nich, są odchyleniem od normy. Jest to jeden z najsilniej funkcjonujących mitów w społeczeństwie, dlatego trudno jest go obalić.
Być może jest to wynikiem postrzegania seksualności dzieci poprzez pryzmat seksualności osoby dorosłej. Takie myślenie jest błędne, gdyż zainteresowanie ciałem i różnicami płciowymi wynika z innych motywacji niż u dorosłych. Musimy wiedzieć, że rozwój psychoseksualny jest procesem ciągłym i zaczyna się właściwie w momencie gdy para zdecyduje się na dziecko. Na etapie przedszkola pojawiają się określone zadania rozwojowe, które dziecko musi rozwiązać. Praca jaką przyjdzie im wykonać polega na zdobyciu wiedzy i zaspokojeniu swojej ciekawości poznawczej oraz nawiązaniu kontaktów z innymi dziećmi. Chcą dowiedzieć się jak są zbudowani, jakie funkcje spełniają narządy płciowe i skąd biorą się różnice pod tym względem między chłopcem a dziewczynką.
Dlatego w okresie przedszkolnym dziecko zaczyna
interesować się swoim ciałem. Z coraz większą ciekawością
przygląda się swoim narządom płciowym. Z czasem swoją uwagę
przenosi również na rówieśników. Pojawia się dziecięca
masturbacja czy ekshibicjonizm
oraz interakcje z innymi
dziećmi jak na przykład zabawa w doktora.
Istotne stają się reakcje środowiska na takie
zachowania, gdyż będą one przekazywały wiedzę na temat
podejścia do własnego ciała i seksualności w ogóle.
Nierzadko dorośli karzą dziecko za tego rodzaju zachowania
bądź izolują je od wszelkich informacji związanej z
problematyką płci. To może budzić u dziecka lęk i fałszywe
przekonania związane z
życiem seksualnym
, które staną się
fundamentem kształtującej się seksualności. Rodzice boją się
rozmawiać o tym ze swoimi dziećmi ze względu na swoje własne
lęki lub brak
wiedzy na temat rozwoju psychoseksualnego dziecka
na tym etapie.
A dziecku należy wytłumaczyć co się z nim dzieje.
Adekwatnie do wieku w jakim się znajduje rozmawiać z nim o
tym co go interesuje i przekazywać pozytywne podejście do
spraw związanych z ciałem. Warto pamiętać, że określone
zachowania seksualne u przedszkolaków mają prawo wystąpić i
są one zjawiskiem normalnym.